vrijdag 11 februari 2011

De Bever is mijn totemdier


Sinds 3 februari bevinden we ons volgens de Chinese astrologie in het jaar van het Konijn. Dat moeten we niet onderschatten, want dat kan wel eens een belangrijk jaar voor ons worden. In het jaar van het Konijn ligt de nadruk namelijk op persoonlijke groei en ontwikkeling. Ook legt het de nadruk op het familieleven; mensen zullen zich meer en meer gaan realiseren hoe belangrijk hun dierbaren zijn.
Tja, daar moet ik dan even over nadenken. Familie en dierbaren zijn in mijn geval twee totaal verschillende dingen. Sterker nog, met mijn vrienden en veel andere mensen in mijn omgeving heb ik een warmere band dan met mijn familie. Een bloedband is daarom voor mij niet bepalend.

Volgens diezelfde Chinese astrologie ben ik overigens geboren in het jaar van de Rat. Dat betekent dat ik beschik over een sterke expansiedrang en dat ik vindingrijk, hardwerkend en sociaal ben. Anderzijds ben ik ook bemoeizuchtig, principeloos, gierig en niet te vergeten: een opschepper.
Daar moet ik ook even over nadenken. Ik heb inderdaad de behoefte aan groei en ontwikkeling. En die bemoeizucht, daar kan ik me alles bij voorstellen. Maar principeloos en gierig of inhalig ben ik zeker niet.
Nee. Al met al ben ik liever niet een Rat.
Mijn familie – om die er nog maar even bij te halen – is waarschijnlijk geneigd mij te bestempelen als een Draak. Daarbij niet wetende dat de Draak eigenlijk alle eigenschappen in zich heeft van de overige 11 tekens tezamen. Een mooi teken in de Chinese dierenriem.

Maar er is nog veel meer. Volgens de Afrikaanse astrologie ben ik namelijk geboren onder het teken de Markt. Ja, werkelijk: de Markt!
De Markt is kalm, rustig en succesvol. Zeker de eerste twee eigenschappen herken ik niet in mijzelf. Maar ‘Het Zusje van Vroeger’ wordt wellicht het succes dat hier wordt bedoeld. De Markt heeft verder de neiging zich te laten leiden door de angst in de steek te worden gelaten door haar geliefde(n). Oei, dat is dan wel weer een treffende overeenkomst. Wéér die familie, hè.
Gelukkig lees ik ook, dat er niets is, dat de Markt lang van haar à propos brengt, omdat de Markt nooit te ver afdwaalt van haar pure en eerlijke welwillendheid.

Wist u dat er ook nog zoiets bestaat als de Keltische Boom astrologie?
Wanneer je geboren bent tussen 15 en 25 mei of tussen 12 en 21 november, dan ben je een Kastanjeboom. Dat betekent kort gezegd, dat ik een kritische stijfkop ben. Kastanjebomen vragen zich af, wat er mis is met gezond verstand, relativeren en vooral humor. Soms kunnen ze zo volhardend zijn in een bepaald standpunt, dat hun omgeving hen als koppig en eigenwijs ervaart. De Kastanje heeft een handigheid ontwikkeld om allerlei problemen te omzeilen. Mocht dit boomtype desalniettemin toch in problemen verstrikt raken, dan kan hij/zij zodanig exploderen dat geen steen op de andere blijft.
Nou, ik denk dat ik hier weinig aan hoef toe te voegen. Alleen die ‘stijfkop’, daar kan ik me niet zo in vinden, maar vooruit.

Onze Westerse astrologie schaart mij onder de Stieren. Dat houdt in, dat ik niet snel boos word, gemakkelijk geef en ontvang. En dan komt het: een Stier is meegaand, geduldig, rustig en gaat vaak langzaam te werk. Ik vraag me dan af of dat ook geldt voor een dolle Stier, dat zou meer op mij van toepassing zijn, vrees ik. De Stier is echter ook een doorzetter: hoe lang het ook duurt, hij zal de resultaten krijgen die hij wil. In mijn geval is dat absoluut een waarheid als een koe!

Tot slot wil ik nog graag met u delen, dat volgens de Amerikaanse Indianen de Bever mijn totemdier is.
Om de kracht van de Bever te kunnen begrijpen, zou u eens moeten kijken naar de kracht van arbeid en eens kunnen nagaan hoe het voelt als je iets hebt bereikt. Je kunt niet in je eentje aan een droom bouwen, daar heb je een groep voor nodig. Om met een groep aan een doel te werken, is het nodig dat er ware groepsgeest heerst. Als deze aanwezig is, ontstaat er harmonie van de hoogste orde.

Kijk, daar hadden Kym, Thijs, Anton en ik het vanmorgen nog over. Daar gaat het allemaal om.
Er is geen twijfel mogelijk: De Bever is mijn totemdier!

zaterdag 5 februari 2011

Schimmels en wallen

Kent u dat? U maakt een georganiseerde groepsreis of een busreisje naar Düsseldorf waarbij u dan op slinkse wijze met de hele groep wordt mee geloodst naar een zaaltje of achteraf gelegen fabriekje.
Iets dergelijks overkwam mij, toen ik een rondreis maakte door Marokko.

Die middag stonden de souks van Marrakech op het programma. Souks zijn werkelijk een genot voor alle zintuigen. Een doolhof van smalle straatjes met duizenden exotische winkeltjes. Zonder lokale gids verdwaal je daar zonder enige twijfel. Aziz, onze gids, hoefde er weinig moeite voor te doen, om zijn kudde bijeen te houden. Niemand zou hem uit het oog verliezen. Uiteraard kreeg hij van de reisorganisatie een vaste vergoeding voor zijn verleende diensten. En ook ons gezelschap zou hem na afloop een fooi toestoppen, afhankelijk van zijn bewezen charme en enthousiasme.
Wanneer bovenstaande beschrijving u bekend voorkomt, dan zal het voor u geen verrassing zijn, wanneer ik u vertel dat een gids nog een derde bron van inkomsten heeft. De lokale fabriekjes die hij tijdens zijn rondleiding met de groep bezoekt zullen hem naar rato belonen, wanneer zijn groep zich ontpopt als royale, kooplustige toeristen.

In dit geval brachten wij een bezoekje aan een herborist, halverwege de souks. Vluchten was niet meer mogelijk, ik zou onherroepelijk verdwalen. Een verkoopdemonstratie van wonderkruiden, magische oliën en toverzalfjes was onvermijdelijk. Na het bestijgen van een paar smalle trapjes stonden we oog in oog met de kruidendokter in hoogsteigen persoon.
Noem een kwaal, en hij had er wel wat voor. In onze groep bevond zich een dame, die inderdaad – heel herkenbaar – ook wel eens last had van een droge huid. Het middel werkte overigens ook heel goed tegen eelt. Ze liet zich dan ook graag, ter demonstratie, de voeten masseren. Dat kostte haar overigens wél 20 dirham. Per voet, zo bleek later bij het afrekenen.
Wallen onder de ogen? Oók zo herkenbaar. De vriendin van de mevrouw met het eelt had daar immers ook last van.
Stress? Ook zo’n goeie. Wie heeft dat niet af en toe. Ook als het gaat om stress vindt de kruidendokter veel bijval.
Behalve schimmels, daar zijn geen liefhebbers voor. Ik dring nog aan bij mijn buurman, maar nee, geen schimmellijders in onze groep.

Een gevoel van schaamte blijkt voor veel reisgenoten volledig weg te vallen, wanneer we zo intiem onze lichamelijke ongemakken met elkaar delen. Het merendeel van de groep laat zich – onder luid enthousiasme van de overige groepsleden - zonder enige gêne met half ontbloot bovenlijf masseren. De foto’s kan ik u helaas om privacyredenen niet laten zien. Maar u moet me geloven, wanneer ik u zeg dat ik die middag heb genoten. Ik heb me niet laten masseren, daarvoor had ik geen tijd. Ik werd volledig in beslag genomen door mijn camera die alles tot in detail vastlegde.

Na afloop rinkelt de kassa van de kruidendokter uiteraard. Maar niet dankzij mij. Ik heb geen last van een droge huid of wallen.
En ook niet van schimmels…